Auteurs : Observatoire des discours idéologiques sur l’enfant et l’adolescent « La Petite Sirène »
Gepubliceerd in Le Point (Frankrijk), Le Soir (België) et Emma (Duitsland)
Zie ook: Gender Clinic News – Tell the truth
140 wetenschappers uit acht landen roepen de media op om een einde te maken aan de eenzijdige en onwetenschappelijke berichtgeving over transseksualiteit. In hun ‘Europees Manifest‘ eisen zij dat ‘de diversiteit aan standpunten‘ wordt getoond en dat kritische stemmen worden gehoord.
Voorstelling van het Europees Manifest
Het Frans-Belgisch collectief van kinder- en jeugdprofessionals (artsen, psychologen, onderwijzers, academici) van het observatorium ‘La Petite Sirène’ heeft het initiatief genomen om in de pers van verschillende Europese landen een manifest te publiceren met als doel, het grote publiek te wijzen op de noodzaak van onbevooroordeelde informatie over genderdysforie bij minderjarigen, zowel in de media als in de openbare instellingen.
Met de oprichting van het Observatorium en de publicaties ‘La fabrique de l’enfant-transgenre’ (Caroline Eliacheff, Céline Masson, L’observatoire, 2022) en ‘Dysphorie de genre’ (Jean-Pierre Lebrun, Charles Melman, Eres, 2022), waarschuwt het observatorium ‘La Petite Sirène’ al anderhalf jaar voor mogelijke uitwassen van een te snelle medicalisering die kan leiden tot onomkeerbare lichamelijke veranderingen. Opmerkelijk is dat dit vooral gebeurt bij jongeren die een psychische kwetsbaarheid vertonen die absoluut moet worden aangepakt door middel van een verkennende benadering.
Dit Europees manifest is ondertekend door een groot aantal intellectuelen en wetenschappers uit Frankrijk, België, Duitsland, Engeland, Zwitserland, Zweden en Noorwegen, onder wie Elisabeth Badinter, René Frydman, Arnold Munnich, Ghada Hattem-Gantzer, Didier Sicard, Pierre-André Taguieff in Frankrijk; Diane Drory, Jean-Yves Hayez, Jean-Louis Renchon in België; Alexander Korte, Uwe Steinhoff, Aglaja Valentina Stirn in Duitsland; David Bell, Marcus en Sue Evans in Engeland, Bertrand Cramer in Zwitserland, om er maar enkele te noemen.
Dit manifest kan worden ondertekend door alle Europese burgers die oproepen tot dezelfde voorzichtigheid, met eerbiediging van de rechten van transpersonen.
Het Manifest
Wij, wetenschappers, artsen en academici op het gebied van de menswetenschappen en de sociale wetenschappen, roepen de openbare en particuliere media in Frankrijk, België, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Zwitserland en andere Europese landen op om ernstige studies en wetenschappelijk vastgestelde gegevens betreffende ‘genderdysforie‘ bij minderjarigen getrouw weer te geven in uitzendingen die voor een breed publiek bestemd zijn. Wat seksuele voorlichting op scholen en onderwijsplatforms betreft, roepen wij op tot respect voor het feit dat kinderen en adolescenten zich in een dynamisch ontwikkelingsproces bevinden.
Een indoctrinerend effect
Momenteel worden in te veel programma’s en rapporten de ongefundeerde beweringen van transactivisten ongenuanceerd overgebracht, vaak zonder enige objectiviteit. Zo verschijnen kinderen en tieners samen met hun ouders in tv programma’s om te vertellen hoe heilzaam de transitie was, zonder dat ook maar iemand het minste voorbehoud maakt of wetenschappelijke gegevens verstrekt die de voordelen van deze transformaties op middellange en lange termijn relativeren en de risico’s ervan vermeldt. Wetenschappers die kritisch zijn, krijgen geen ruimte, of erger nog, worden beledigd voordat er een debat wordt gevoerd. Deze herhaaldelijke uitzendingen kunnen een indoctrinerend effect hebben op jongeren, mede versterkt door sociale netwerken.
De ongenuanceerde mediadruk normaliseert en bagatelliseert deze ideologie die beweert dat je op elke leeftijd je geslacht kan kiezen, vanuit een ‘zelfbeschikking‘, als men zich niet in overeenstemming voelt met het zogenaamde ‘geslacht toegewezen bij geboorte‘. Een geslachtsverandering wordt vaak voorgesteld als een wonderoplossing voor de problemen van de adolescentie. Met als gevolg een toename van het aantal jongeren dat zichzelf als ‘trans‘ identificeert, wat nogal twijfelachtig is, gezien het feit dat het aantal verzoeken in minder dan tien jaar tijd is vervijfentwintigvoudigd. Tegelijkertijd wordt reeds vanaf de basisschool een ‘seksuele opvoeding‘ verspreid, onder het mom van tolerantie, die geen rekening houdt met de psychologische onvolwassenheid van kinderen en die hen bloot stelt aan een opdringende en beperkende inhoud.
Deze sussende visie gaat voorbij aan het feit dat deze jongeren in een proces van medicalisering terechtkomen dat zelden wordt besproken.
Een discours dat verwarring zaait bij kwetsbare jongeren.
Wetenschappelijke rationaliteit en objectiviteit ontbreken in deze presentaties. De medicalisering van jongeren breidt zich verder uit, ondanks het feit dat het aantal detransitioners blijft groeien. Deze jonge mensen, erg gekneusd en lichamelijk getekend door hun transitie, getuigen van de lichtheid waarmee ze zijn behandeld door artsen, psychiaters en andere gezondheidswerkers.
Als wetenschappers, kinderverzorgers en academici zijn wij het absoluut oneens met de bewering dat vrouwen en mannen slechts sociale constructies zijn of dat het een kwestie is van een innerlijk gevoel.
We kiezen ons geslacht niet en er zijn er maar twee. We worden geboren als meisje of als jongen. Het geslacht wordt vastgesteld bij de geboorte en geregistreerd in het bevolkingsregister en elke persoon bouwt een identiteit op die nooit vastligt en die in de loop van de tijd evolueert, wat maar al te vaak wordt vergeten. Men kan het lichaam uiterlijk veranderen, maar nooit de chromosomale inscriptie. Er moet dringend gebroken worden met een discours dat een uit het niets ontstane woordenschat gebruikt en zich aan iedereen opdringt, een discours dat ideologisch gemotiveerd is en meningen niet onderscheidt van wetenschappelijke feiten. Een discours dat verwarring zaait bij kwetsbare jongeren.
Wij doen een beroep op televisie, radio en de geschreven pers om een verscheidenheid aan standpunten te vertegenwoordigen, waaronder ook de bewezen kennis betreffende ‘genderdysforie‘ bij minderjarigen. Momenteel worden professionals die een psychologische zorg voorstaan, die rekening houdt met de psychische tijdelijkheid van het lijden bij kinderen en adolescenten, notoir gediskwalificeerd of ze zijn afwezig in het debat.
In het belang van iedereen en vooral de jongsten, vragen we ook de openbare instellingen om op hun hoede te zijn voor de noodzaak van onpartijdigheid bij het bespreken en overbrengen van kennis over zo’n belangrijk onderwerp.