Waarom het gebruik van voornaamwoorden niet onschuldig is

---

Waarom zouden we ons druk maken – over Çavaria die onze scholen rondtrekt om het gebruik van ‘jongens en meisjes’ te ontmoedigen en die kinderen doet twijfelen aan het belangrijkste ankerpunt van hun identiteit, namelijk hun geslacht?

Inclusiviteit is een woke eufemisme voor censuur en autoritarisme

Waarom zouden we ons druk maken over het gebruik van voornaamwoorden? Of over een recent rondschrijven van Petra De Sutter die ambtenaren oproept om niet langer ‘mijnheer/mevrouw’ te gebruiken in aansprekingen door de overheid. Of over Çavaria die (met subsidies van de Vlaamse Overheid) onze scholen rondtrekt om het gebruik van ‘jongens en meisjes’ te ontmoedigen en die kinderen doet twijfelen aan het belangrijkste ankerpunt van hun identiteit, namelijk hun geslacht?

Omdat genderidentiteit en het debat daarover een zeer belangrijke en bijzonder gecontesteerde discussie is met verstrekkende gevolgen voor ons dagelijks leven, voor onze samenleving, de mentale gezondheid van onze kinderen en de fysieke veiligheid van onze vrouwen en kinderen.

De obsessie met gender is een centraal gegeven in de woke religie. Het idee dat mensen een aangeboren genderidentiteit hebben die losstaat van de uiterlijke biologische geslachtskenmerken, wordt her en der door radicale activisten gepropageerd. Genderideologie is cruciaal omdat het de essentie raakt van wie we zijn als mens, hoe we samenleven in gezinnen en als maatschappij en hoe we ons verhouden tot de volgende generaties.

Dat gebeurt vandaag allemaal zonder democratisch debat, zonder tegenkanting, zonder dat een beleidsverantwoordelijke opstaat en zegt: dit kan niet meer. 

De maatschappij destabiliseren

Gezinnen zijn een essentiële bouwsteen in een Westerse liberale maatschappij. Als er geen mannen en vrouwen bestaan, dan bestaan er ook geen broers en geen zussen, geen vaders en geen moeders, geen jongens en meisjes, geen nonkels en tantes. Door de band tussen geslacht en gender door te knippen, wil de huidige postmoderne generatie LGBTQIA-activisten onze maatschappij destabiliseren en finaal onderuit halen.

Ze willen geen verandering. Ze willen een ander autoritair en collectivistisch systeem, waarin zij onbeperkt macht kunnen uitoefenen. Dat is wat militante bewegingen als Çavaria doen als ze het gebruik van ‘jongens en meisjes’ willen ontmoedigen, als ze vaderdag en moederdag – steeds onder het mom van ‘inclusiviteit’ – willen vervangen door ouderdag.

‘Inclusie’ is een woke eufemisme voor censuur en autoritarisme. Dat gebeurt vandaag allemaal zonder democratisch debat, zonder tegenkanting, zonder dat een beleidsverantwoordelijke opstaat en zegt: dit kan niet meer. De simplistische woke ideologie rukt steeds verder op, niet door de sterkte van die ideeën maar door het compleet gebrek aan geloof in onze eigen waarden, geloof in de eigen missie bij grote organisaties en ook: de lafheid van ruggengraatloze leidinggevenden.

Lees het volledige artikel op:

DOORBRAAK.BE: Waarom het gebruik van voornaamwoorden niet onschuldig is

of op https://pboonefaes.substack.com/p/noway

Met dank aan Paul Boonefaes voor de toestemming dit te publiceren.