Gender-epidemie

Tijd voor reflectie, of meer genderklinieken

In alle landen van de Westerse wereld, is er een extreme toename van mensen die zich aanmelden in Genderklinieken. Bijvoorbeeld, in het Verenigd Koninkrijk van 77 in 2009 naar 2.590 in 2018. Ook bij ons in België is deze trend aanwezig. Het centrum voor Seksuologie & Gender van het UZ Gent, kreeg reeds in de eerste negen maanden van dit jaar 694 aanmeldingen, dat zijn er reeds meer dan in 2020, dat ook al een recordjaar was (bron: De Zondag 10 oktober 2021).

Dit wordt verantwoord door de toenemende zorg en aandacht voor trans personen. Zeker, het valt niet te ontkennen, dat de media die het enkel heeft over succesverhalen een belangrijke rol speelt in de algemene acceptatie van het transgender verhaal, en mensen die hierin een oplossing zoeken. Het enige antwoord op de intussen opgelopen wachtlijsten, is het oprichten van nieuwe genderklinieken.

Nochtans zou je verwachten dat een verandering van deze omvang, zoals bij elk ander gezondheidsfenomeen (bv. toename kanker of diabetes), er een behoefte zou zijn om de oorzaak te onderzoeken en te begrijpen. Alleen al de exponentiële toename van adolescente en jong volwassenen vrouwen zou kritische vragen moeten oproepen. Vragen zoals, waarom zien we geen evenredige coming out bij vrouwen van middelbare leeftijd, en waarom zijn het nu vooral vrouwen waar het voorheen mannen van middelbare leeftijd waren?

Ook weten we intussen dat het vaak gepaard gaat met andere psychische problemen (OCS, angst en depressie, …), waarom wordt dit niet ernstig genomen? Bovendien heeft een studie aangetoond dat de kans op zelfmoord voor wie een transitie ondergaat, 19 keer hoger is dan de algemene bevolking. Ook is er geen bewijs dat een transitie de geestelijk gezondheid op lange termijn bevorderd.

Hoe kunnen wij dit, in een gezondheidssysteem gedragen door de samenleving, nog langer verantwoorden? Wordt het geen hoog tijd voor reflectie? Het opzetten van nieuwe genderklinieken zal nog meer mensen onherstelbare schade toebrengen en medicaliseren, en hen onthouden van de reële zorg die ze verdienen.