GENDERDYSFORIE FEITEN EN INFORMATIE
Gender-epidemie
Tijd voor reflectie, of meer genderklinieken
De voorbije jaren werd er in alle Westerse landen een spectaculaire toename vastgesteld van jonge mensen die zich aanmeldden bij een genderkliniek. Bijvoorbeeld, in het Verenigd Koninkrijk steeg het aantal aanmeldingen van 77 in 2009 naar 5.000 in 2021. Ook in België zien we eenzelfde trend. In de Gentse pediatrische genderkliniek hebben zich tussen 2007 en 2023, 890 minderjarigen (< 17 jaar) aangemeld. Vanaf 2021 waren dat er telkens meer dan 250 per jaar. In 2022 kregen in België 684 kinderen tussen de leeftijd van 9 tot 17 jaar een medische behandeling (puberteitsremmers) voorgeschreven. Dit is een toename van 60% ten opzichte van 2019. In 2024 stonden er 2.243 mensen op de wachtlijst van de Gentse genderkliniek. Daarvan waren er 1.734 meerderjarig en 509 minderjarig.
Deze extreme toename wordt verantwoord als gevolg van de toenemende zorg en aandacht voor trans personen, waardoor kritiek uitblijft. De disproportionele aandacht van de media voor trans personen – die het voorstellen als een moedig en positief verhaal – maakt daar deel van uit. Feiten worden niet al te ernstig genomen, en een fabeltje dat er een wetenschappelijke verklaring aan voorafgaat, maakt het geloofwaardig. De toevoeging van T aan het acronym LGB creëerde de perceptie van een gemeenschappelijk draagvlak binnen de homorechtenbeweging. Dit sloot naadloos aan bij de opkomst van het ‘Diversity, Equity en Inclusion’ narratief – gevoed vanuit academische kringen – als een progressief verhaal van verdraagzaamheid. Het was de lijm die nodig was – binnen een veranderende tijdsgeest – voor een gemeenschappelijk verhaal van Europese waarden die de samenleving als geheel kon dragen. Dit narratief werd omkaderd in een beleid en ondersteund door het toekennen van subsidies vanuit het Gelijke Kansen beleid. Een beleid dat toeziet op elke vorm van discriminatie, en dus ook transfobie.
Barsten
Om een antwoord te bieden aan de toenemende wachttijden voor transgenderzorg, riep minister Frank Vandenbroucke in december 2023 ziekenhuizen op om zich kandidaat te stellen als ‘centrum voor transgenderzorg’. Deze oproep bleef niet onbeantwoord. Inmiddels telt Vlaanderen zeven centra voor transgenderzorg: het UZ Gent, het UZ Antwerpen, het ZAS Antwerpen, VITAZ Sint-Niklaas, UPC KU Leuven, AZ Groeninge Kortrijk en ZOL Genk. In België bieden vier centra pediatrische genderzorg aan: UZ Gent, ZAS Antwerp, CHU Luik en Erasmus Hospital Brussels (in samenwerking met HUDERF).
De vraag naar de oorzaak van deze forse toename van jongeren met genderdysforie en de effectiviteit van de behandeling was niet aan de orde, ondanks de alarmerende bevindingen van het Cass-rapport. De publicatie van de WPATH-files (maart 2024) en fraude door het WPATH m.b.t. tot hun Standards of Care (juni 2024) – de zorgstandaard waar Belgische genderklinieken zich op baseren – werd niet gedetecteerd als een rode vlag. De wereldwijde controverse over de zogenaamde transzorg en de groeiende groep detransitioners werd genegeerd.
De publicatie van de Treatment for Pediatric Gender Dysforia door het Amerikaanse Health an Human Service (HHS) in mei 2025 kreeg geen aandacht in de Belgische media. Het ESCAP (European Society for Child and Adolescent Psychiatry) benadrukte op hun congres 2025 in Straatsburg dat de medische en geestelijke gezondheid van adolescenten die een transitie ondergingen niet verbeterde – noch met betrekking tot depressie, noch met betrekking tot suïdaliteit.
Waarom doen de feiten er niet toe? Zou het prevaleren van ideologie boven feiten iets te maken hebben met het narratief van onze fundamentele waarden, die ons verhinderen in eigen boezem te kijken?