Dit persbericht is op 25 februari 2022 goedgekeurd door de ‘Académie Nationale De Médecine’, Frankrijk, met 59 stemmen voor, 20 stemmen tegen en 13 onthoudingen. Het werd in zijn herziene versie goedgekeurd door de raad van bestuur op 28 februari 2022.
Transgenderidentiteit is een gevoel waarin men zich niet identificeert met het bij de geboorte toegewezen geslacht, dat persisteert is en langer dan 6 maanden aanhoudt. Deze ervaring kan aanzienlijk en langdurig leed veroorzaken, wat kan bijdragen aan een verhoogd risico op zelfmoord [a]. Er is geen genetische aanleg gevonden.
Hoewel deze aandoening al lang wordt erkend, is een sterke toename van de vraag naar medische interventies waargenomen (1,2), eerst in Noord-Amerika, vervolgens in Noord-Europa en, meer recentelijk in Frankrijk, vooral bij kinderen en adolescenten. Een recente studie van een aantal middelbare scholen in Pittsburgh bracht een prevalentie aan het licht die duidelijk hoger is dan eerder werd geschat in de Verenigde Staten (3): 10% van de studenten verklaarde zich transgender of non-binair te zijn of was niet zeker van hun geslacht [b]. In 2003 stelde het Royal Children’s Hospital in Melbourne slechts één kind vast met genderdysforie, terwijl het tegenwoordig bijna 200 kinderen behandelt.
Wat ook de mechanismen zijn die bij adolescenten een rol spelen – overmatige betrokkenheid bij sociale media, grotere sociale acceptatie of invloed door mensen in de sociale kring – dit epidemische fenomeen manifesteert zich in de opkomst van enkelen of zelfs gehele clusters in de directe omgeving van de adolescenten (4). Dit voornamelijk sociale probleem is deels te wijten aan het ter discussie stellen van een al te dichotome kijk op genderidentiteit door sommige jongeren.
De vraag naar medische interventies, vanwege het leed dat deze aandoening (die niet per se een psychische aandoening is) veroorzaakt, leidt tot een groeiend aanbod van zorg in de vorm van consulten of zorg in gespecialiseerde klinieken. Hierbij zijn veel pediatrische subspecialismen betrokken. De psychiatrische consulten worden eerst geraadpleegd, en als de identiteit authentiek is en het ongemak aanhoudt, komen endocrinologie, gynaecologie en uiteindelijk chirurgie erbij.
Er moet echter grote medische voorzichtigheid worden betracht bij kinderen en adolescenten, gezien de kwetsbaarheid, vooral psychologisch, van deze populatie en de vele ongewenste effecten en zelfs ernstige complicaties die kunnen worden veroorzaakt door sommige van de beschikbare therapieën. In dit verband is het belangrijk om te herinneren aan de recente beslissing (mei 2021) van het Karolinska University Hospital in Stockholm om het gebruik van puberteitblokkers te verbieden.
Als Frankrijk het gebruik van puberteitblokkers of geslachtshormonen toestaat met toestemming van de ouders en zonder leeftijdsbeperkingen, is de grootste voorzichtigheid geboden bij het gebruik ervan, rekening houdend met de bijwerkingen zoals de impact op de groei, botverzwakking, risico op steriliteit , emotionele en intellectuele gevolgen en voor meisjes menopauze-achtige symptomen.
Wat betreft chirurgische behandelingen met name borstamputatie, die op 14-jarige leeftijd in Frankrijk is toegestaan, en operaties met betrekking tot de uitwendige genitaliën (vulva, penis), moet worden benadrukt dat deze procedures onomkeerbaar zijn.
Wanneer om deze reden medische zorg wordt verleend, is het essentieel om te zorgen voor medische en psychologische ondersteuning, in de eerste plaats voor de getroffen kinderen en adolescenten, maar ook voor hun ouders, vooral omdat er geen test is om onderscheid te maken tussen aanhoudende genderdysforie en voorbijgaande adolescente dysforie. Bovendien is het risico op overdiagnose reëel, zoals blijkt uit het groeiende aantal jongvolwassenen met spijt (detransitie) [c]. Het is daarom aangewezen om de fase van de psychologische zorg zoveel mogelijk uit te breiden.
De Académie Nationale De Médecine vestigt de aandacht van de medische gemeenschap op de groeiende vraag naar zorg in de context van transgenderidentiteit bij kinderen en adolescenten en beveelt het volgende aan:
- Kinderen en adolescenten die de wens uiten voor een transitie, evenals hun families, moeten uitgebreide psychologische ondersteuning krijgen;
- Mocht de wens tot transitie aanhouden, dan dient de beslissing tot behandeling met puberteitblokkers of geslachtsoverschrijdende hormonen zorgvuldig te worden overwogen en in het kader van multidisciplinair overleg;
- Medische studies moeten klinische informatie bevatten die specifiek is aangepast voor het informeren en begeleiden van jongeren en hun families;
- Voortgezet onderzoek naar zowel klinische en biologische als ethische aspecten van deze kwestie, die in Frankrijk nog steeds ontbreekt, is nodig;
- Ouders die de vragen van hun kinderen over transgenderidentiteit of daarmee samenhangend leed behandelen, moeten waakzaam blijven met betrekking tot de verslavende rol van buitensporige betrokkenheid bij sociale media, die zowel schadelijk is voor de psychologische ontwikkeling van jongeren als verantwoordelijk is voor een zeer aanzienlijk deel van het groeiende gevoel van gender incongruentie.
Woordenlijst
A. Geslachtsdysforie is de medische term die wordt gebruikt om het leed te beschrijven dat voortvloeit uit de incongruentie tussen het ervaren geslacht en het geslacht dat bij de geboorte is toegewezen (5).
B. Een niet-binair persoon is een persoon wiens genderidentiteit noch mannelijk noch vrouwelijk is.
C. Een transgender neemt het uiterlijk en de levensstijl over van een ander geslacht dan dat bij de geboorte is toegewezen. Of hij nu als man of als vrouw wordt geboren, de transgender wijzigt of verwerpt zelfs zijn of haar oorspronkelijke seksuele identiteit. Het geslacht dat op hun officiële documenten is geregistreerd, komt niet overeen met het gepresenteerde uiterlijk. Hierbij gaat het niet noodzakelijkerwijs om medische ingrepen.
Referenties
- NHS, The Tavistock and Portman, Referrals to the Gender Identity Development Services (GIDS) for children and adolescents level off in 2018-19, 28 June 2019 (https://tavistockandportman.nhs.uk/about-us/news/stories/referrals-gender-identity-development-service-gids-level-2018-19/
- Swedish national health Council, Report on the prevalence of persons diagnosed with gender dysphoria since 1998 among registered citizens of Sweden, 2020, www.socialstyrelsen.se
- Kidd K.M., Sequeira G.M., Douglas C. et al, Prevalence of gender diverse youth in an urban school district, Pediatrics, 2021, vol 147, issue 6
- Littman, L., Parent reports of adolescents and young adults perceived to show signs of a rapid onset of gender dysphoria. PLoS ONE, 2018, 13(8), e0202330. https://doi.org/10.1371/journal.pone. 0202330; Correction: PLoS ONE 2019; 14(3): e0214157. Published online 2019 Mar 19. doi:10.1371/journal.pone.0214157
- Martinerie L., Condat A., Bargiacchi A., et al., Management of endocrine disease. Approach to the management of children and adolescents with gender dysphoria, European Journal of Endocrinology, 2018, 179, p. 1219-1237
Bijlage: 22.2.25-Communique-PCRA-19-Medecine-et-transidentite-genre.pdf