Matt Walsh
What is a Woman is een film van Matt Walsh en de Daily Wire. Het is een 90 minuten durende goed geproduceerde verzameling van interviews en commentaar over genderidentiteit. De vraag “Wat is een vrouw” – en het schijnbare onvermogen van hoogopgeleide mensen om dit te beantwoorden – wordt aangeboden als een toegangspoort tot de meer algemene controverse. Walsh bewijst een geweldige dienst door de onsamenhangendheid van genderadvocaten en -activisten in een gemakkelijk te verteren vorm aan de kaak te stellen. En ze zijn echt onsamenhangend!
Walsh vraagt eenvoudige, gezond verstand vragen, die als vanzelfsprekend voorkomen uit beweringen en overtuigingen van de voorstanders. Vragen die elke persoon zou stellen na het horen van de uitspraak: “Een vrouw kan een penis hebben.”
Maar de vragen verbazen hun. Ze kunnen het niet aan dat iemand hun dogma’s in twijfel trekt. Ze weten geen goede redenen aan te halen. Het illustreert de dynamiek van die wereld, maar het is ook een waarschuwing voor elk van ons die in de verleiding komt om het simpelweg uit te leggen, zonder het diepgaand te overdenken.
Walsh laat zien dat het ook gaat over geld en winst (Scott Newgent). Over intellectuele incoherentie en de overwinning van relativisme en persoonlijk gevoel (Trueman en Peterson). Maar of je het nu wil of niet, en of het al dan niet je wereldbeeld uitmaakt, het gaat ook over vrouwenhaat, genderrollen, stereotypen en karikaturen. Het gaat over de aantrekkingskracht van deze elementen op gebroken, ongebonden en verwarde zielen.
De openingsmontage gaat in tegen een coherente, gedegen presentatie van de problematiek. Het lijkt zelfs de transkwesties te bevestigen: “Ik hield niet van meisjesachtige dingen, dus moet ik geen meisje zijn, dus snij alsjeblielt mijn gezonde borsten af.” of “Mijn kleine jongen houdt van zeemeerminnen en sprankelende dingen. Geef ons de puberteitsblokkers”.
‘What is a Woman? beoogt realiteit, waarheid en aanleg, en impliciet de natuurwet. Laat je niet in de war brengen door de vreemde omlijsting in het begin en op het einde van de film. Walsh suggereert niet dat het de roze (voor meisjes), de blauwe (voor jongens) of de mogelijkheid om het deksel van een pot los te draaien (voor mannen), de eigenschappen zijn, die als een natuurwet zijn ingebed in de natuurlijke orde. Eigenlijk, is het een tegengif voor de transbeweging, die op een iets wat bizarre manier, precies dat lijkt te doen.
(gebaseerd op de recensie van Amy Welborn)
Onderstaan twee fragmenten uit de film. Het eerste van Dr. Michelle Forcier, decaan aan de Brown University Medical School. Walsh pikt haar gebruik van de uitdrukking “vrouwelijk toegewezen bij geboorte” op en vraagt “als ik een kip eieren zie leggen en ik zeg dat het een vrouwelijke kip is, heb ik dan een vrouw toegewezen? Of observeer ik gewoon een fysieke realiteit?” Waarop Forcier onverklaarbaar reageert: “Heeft een kip genderidentiteit? Huilt een kip? Pleegt een kip zelfmoord? Een kip heeft een toegewezen geslacht, maar een kip heeft geen genderidentiteit.”
Dit is hilarisch, totdat je je herinnert dat ze een gekwalificeerde arts is – een professor in kindergeneeskunde. Ze wordt lyrisch over de wonderen van het blokkeren van de puberteit met Lupron, dat ze ‘omkeerbaar’ noemt (een bewijsvrije claim die steeds meer onderdruk komt te staan). Zij ontwijkt Walsh als hij vraagt of de drug dezelfde is als die gebruikt wordt om zedendelinquenten chemisch te castreren (dat is het ook).
Het tweede is een interview met Dr. Patrick Grzanska, een professor vrouwenstudies aan de Universiteit van Tennessee. Wanneer hem wordt gevraagd om “vrouw” te definiëren – een woord dat tenslotte in zijn functietitel voorkomt – antwoordt hij door te vragen waarom Walsh dat wil weten. Walsh zegt dat hij geïnteresseerd is in de waarheid. Grzanska antwoordt: “De waarheid is diep transfoob.”
Dr. Michelle Forcier – Hoogleraar pediatrie – gespecialiseerd in gender, seksuele en reproductieve gezondheid