WPATH Standards of Care

Niet aanbevolen als klinische praktijk 

Het WPATH (World Professional Association for Transgender Health) noemt zichzelf een op wetenschap en bewijs gebaseerde, internationale medische organisatie. Maar dit is slecht een façade. Onderstaande feiten maken duidelijk dat het een belangenorganisatie is, die politiek belangrijker vindt dan de gezondheid van patiënten, en pleit voor een roekeloos experiment.

Een korte geschiedenis

Het begon met WPATH’s Standards of Care 6 (SOC6) in 2001, een reeks richtlijnen die doordrenkt waren van ideologie maar geen wetenschappelijke nauwkeurigheid hadden. Acht jaar later publiceerde de Endocrine Society haar eigen richtlijnen, gebaseerd op SOC6 ondanks de zwakke bewijsbasis. Veel auteurs van de Endocrine Society waren ook WPATH-leden en WPATH was mede-sponsor van de productie van deze richtlijnen. Vervolgens produceerde WPATH in 2012 haar Standards of Care 7 (SOC7), gebaseerd op de aanbevelingen van de Endocrine Society, die op hun beurt gebaseerd waren op WPATH’s eigen ongefundeerde SOC6.

Dit op zich is al verbijsterend, maar het verhaal wordt nog ongeloofwaardiger. De Cass Review onthulde dat WPATH’s SOC7 een kettingreactie in gang zette, waarbij medische verenigingen wereldwijd door WPATH werden misleid om even zwakke richtlijnen op te stellen op basis van WPATH’s niet-onderbouwde aanbevelingen.

In september 2022 verschenen de Standards of Care 8 (SOC8), schaamteloze ideologisch gedreven zorgstandaarden, met zelfs een eunuch hoofdstuk. Om deze aanbevelingen te legitimeren, citeert SOC8 veel van diezelfde internationale richtlijnen – richtlijnen die zelf waren gebaseerd op eerdere, onwetenschappelijke beweringen van WPATH. In essentie betekent dit, dat in dit ingewikkelde web van circulaire citaten een lege huls ligt van pseudowetenschap.

Sceptici reageerden met verbijstering en ontzetting op deze nieuwe zorgstandaarden. Beknopt vermelden we hun belangrijkste bezwaren:

• Ondanks toenemende scepsis blijven de zorgstandaarden het affirmatieve zorgmodel promoten met medische behandelingen.
• Vroege medicalisering wordt fundamenteel aanbevolen. Leeftijdsgrenzen werden geschrapt, waardoor ze zich distantiëren van hun verantwoordelijkheid voor elementaire normen van kinderbescherming.
• Onafhankelijke systematische reviews, die het bewijs voor genderbevestigende behandelingen bij jongeren beoordeelden als van zeer lage kwaliteit, werd genegeerd.
• Een hoofdstuk over ethiek werd geschrapt.
• Eunuch werd opgenomen als een nieuwe genderidentiteit, zonder overtuigend bewijs van het bestaan ervan.
• Detransitie wordt als traumatische ervaring miskend.

2024 – Annus Horribilis van de WPATH

• Op 4 maart was er de publicatie van de WPATH-files, waarin gelekte interne communicatie van het berichten forum van de organisatie werd onthuld. Het maakte duidelijk dat wat de WPATH genderzorg noemt, noch wetenschap, noch geneeskunde is, maar een wijdverbreide wanpraktijk van pseudowetenschappelijke chirurgische en hormonale experimenten op jongeren en kwetsbare volwassenen. Ondanks dat WPATH-leden zich bewust zijn van een onderliggende problematiek aan de basis van de genderdysforie, en van de lange termijn gevolgen van de slopende en mogelijks fatale bijwerkingen van cross-sekse hormonen en andere behandelingen, wordt dit genegeerd.
• In april was er de publicatie van het Cass-rapport, het resultaat van een vier jaar durende onafhankelijke grondige beoordeling van de genderzorg voor kinderen en jongeren in het Verenigd Koninkrijk, onder leiding van dr. Hilary Cass in opdracht van het NHS England (National Health Service). Dit is het meest omvangrijke onderzoek dat tot op heden werd gevoerd. Het omvat ongeveer 9000 patiënten die werden behandeld bij de Gender Identity Development Services in Tavistock in Londen.

  Als onderdeel van het onderzoek gaf de Cass Review opdracht tot een systematische review van de richtlijnen in gendergeneeskunde, waaruit bleek dat WPATH, samen met de Endocrine Society, een valse consensus over zogenaamde genderbevestigende zorg creëerde.

  Het Cass-rapport vermeldde een vernietigende beoordeling van slechte kwaliteit en gebrek aan onafhankelijkheid voor de richtlijnen door WPATH, The American Academy of Pediatrics (AAP) en de Endocrine Society (ES).
  Als onderdeel van de Cass-review beoordeelde een onafhankelijk team van onderzoeksmethodologen alle huidige behandelrichtlijnen en aanbevelingen op kwaliteit in een systematische review, waarbij gebruik werd gemaakt van de internationaal erkende AGREE II-methodologie voor het evalueren van de kwaliteit van richtlijnen. De behandelaanbevelingen van AAP 2018 scoorden onder de onderste van de 23 beoordeelde richtlijnen. De behandelaanbevelingen van WPATH en ES deden het niet veel beter. De review merkte een opvallend gebrek aan onafhankelijkheid op in het auteurschap van richtlijnen, waarbij circulaire verwijzingen werden opgemerkt: één niet-op-bewijs gebaseerde richtlijn werd gebruikt om de aanbeveling van een andere niet-op-bewijs gebaseerde richtlijn te rechtvaardigen. De opvallende overlap in auteurschap tussen de richtlijnen (met name tussen WPATH en ES) werd opgemerkt als een belangrijke reden tot bezorgdheid, evenals de weigering van WPATH om de resultaten van hun eigen systematische review in hun adolescentensectie te erkennen.

• Een maand later in juni 2024 onthulden interne WPATH-e-mails – niet verzegelde documenten in de rechtszaak rond Alabama’s verbod op genderbevestigende zorg – dat WPATH zich bemoeide met onafhankelijke systematische reviews. In 2018 gaf WPATH aan de Johns Hopkins University opdracht tot een reeks systematische reviews om de ontwikkeling van SOC8 te ondersteunen. Toen de bevindingen echter niet overeenkwamen met de politieke agenda van WPATH, blokkeerde de organisatie de publicatie ervan.

  Maar er was nog meer. Uit e-mails blijkt dat admiraal Rachel Levine, Biden’s assistent-secretaris voor Health and Human Services, druk uitoefende op WPATH om aanbevelingen voor een minimumleeftijd uit SOC8 te verwijderen, met het argument dat dergelijke beperkingen de politieke agenda van de regering Biden zouden kunnen ondermijnen.

Hoewel deze gebeurtenissen internationale aandacht kregen, werd dit grotendeels door de mainstream media genegeerd. De WPATH heeft nog geen excuses aangeboden en is nog niet van koers veranderd. Sommige fouten zijn waarschijnlijk te verwoestend om onder ogen te zien.

Wat heeft België met het WPATH te maken?

• De genderkliniek van het UZ Gent beroept zich nog steeds op de Standards of Care 8 van het WPATH. Aan het UZ Gent werd een expertiserol toegekend om nieuwe Belgische gendercentra te begeleiden die willen erkend worden voor conventie transgenderzorg (Belgische ziekteverzekering die de kosten vergoedt). Een voorwaarde tot conventie is: meer nadruk op ICD-11 en het gebruik van de diagnoseterm ‘genderincongruentie’ in lijn met de SOC8 aanbevelingen.
• Het EPATH (European Professional Association for Transgender Health), de Europese afdeling van het WPATH werd in 2013 opgericht. Er waren opvallend veel Belgen onder de initiatiefnemers (Griet De Cuypere, Guy T’Sjoen, Joz Motmans, Karlien Dhondt, Stan Monstrey), allen van de Gentse genderkliniek.
• Van 2000-2005 was Stan Monstrey bestuurslid en vervolgens president (2005-2007) van de HBIGDA (Harry Benjamin International Gender Dysphoria Association), nu de WPATH. Hij is ook medeauteur van de SOC8.
• Griet De Cuypere, gewezen bestuurslid van het WPATH en medeauteur van de SOC8.
• Guy T’Sjoen, voormalig president EPATH (2021) en medeauteur van de SOC8, Genderteam UZ Gent, voormalig hoofd van Centrum voor Seksuologie en Gender UZ Gent.
• Joz Motmans, WPATH bestuurslid, voormalig president EPATH (2023) en samen met Walter P. Bauman (UK) hoofdauteur van het SOC8 hoofdstuk non-binariteit, coördinator genderteam UZ Gent.
• Op 8 maart 2025 telt het WPATH wereldwijd 2696 leden, waarvan België 15 leden (op 21/8/2024 had België nog 27 leden), Nederland 36 leden, Frankrijk 4 leden, UK 57 leden, Duitsland 25 leden.

Epiloog

Al veel te lang streeft deze frauduleuze en onethische organisatie politieke doelen na onder het mom van geneeskunde. Ze ontmantelt bescherming tegen extreme medische ingrepen, en als de schade onloochenbaar wordt, schuift ze de schuld af op de slachtoffers. Dit mag geen moment langer zo doorgaan. Elke actie en beslissing die WPATH ooit heeft genomen, moet meedogenloos worden onderzocht en haar centrale rol in dit medische schandaal moet volledig worden blootgelegd. De waarheid moet niet alleen aan het licht komen, maar ook reële en zware gevolgen hebben.

Zie: WPATH’s Annus Horribilis – A year on from the release of the WPATH files, the blows keep falling, Mia Hughes – 7 maart 2025