Gepubliceerd op 17 november 2022
Origineel: Britain changes tack in its treatment of trans-identifying children
Het is misschien niet op tijd om rechtszaken te voorkomen
Loopt Groot-Brittannië op zijn tenen weg van een medisch schandaal? Tot voor kort behandelden veel genderspecialisten van de National Health Service (NHS) transidentificerende kinderen door in grote lijnen een “bevestigende” benadering te volgen die de zelfdiagnose van de patiënt als uitgangspunt voor de behandeling aanvaardt. Dat kan betekenen dat vanaf de vroege adolescentie puberteitsremmers worden voorgeschreven, gevolgd door geslachtsveranderende hormonen.
Dr. Cass waarschuwde ook dat “sociale transitie” – wanneer iemand zijn naam en kleding verandert om bij zijn genderidentiteit te passen – geen “neutrale daad” is
Maar Groot-Brittannië lijkt nu het roer om te gooien. Komend voorjaar sluit de NHS haar gespecialiseerde jongerenkliniek voor genderidentiteit in Engeland, de Gender and Identity Development Service (GIDS) bij de Tavistock Foundation Trust in Londen. Deze zal worden vervangen door acht regionale centra waar de genderdiensten zullen worden geïntegreerd met andere diensten voor geestelijke gezondheidszorg. Dat is gedeeltelijk omdat de GIDS lange wachtlijsten had. Maar het weerspiegelt ook de bezorgdheid, dat in de haast om de genderidentiteit te bevestigen, andere aandoeningen werden genegeerd. Kinderen met genderdysforie hebben vaak comorbiditeiten zoals autisme, depressie en eetstoornissen.
De aanleiding voor de sluiting van GIDS was een evaluatie door Hilary Cass, een voormalig hoofd van het Royal College of Pediatrics and Child Health. Haar tussentijds rapport, dat in februari werd gepubliceerd, vermeldde dat er te weinig bekend is over de effecten van blokkers, die de ontwikkeling van secundaire geslachtskenmerken voorkomen. Dr. Cass waarschuwde ook dat “sociale transitie” – wanneer iemand zijn naam en kleding verandert om bij zijn genderidentiteit te passen – geen “neutrale daad” is, maar het “psychologisch functioneren” kan beïnvloeden.
Het rapport van dr. Cass lijkt de NHS ertoe te hebben aangezet hun bredere benadering van de genderideologie te herzien, die stelt dat genderidentiteit even belangrijk is als het biologische geslacht. Het affirmatiemodel is gebaseerd op het idee dat transseksualiteit, net als homoseksualiteit, aangeboren is. Maar in de ontwerprichtlijnen die in oktober werden gepubliceerd, waarschuwde de NHS dat bij kinderen “genderincongruentie … een voorbijgaande fase kan zijn”. Dit suggereert dat het voorschrijven van blokkers aan sommige kinderen hen kan schaden. De overgrote meerderheid die blokkers neemt gaat over op geslachtsveranderende hormonen; deze combinatie kan leiden tot onvruchtbaarheid en een onvermogen om een orgasme te bereiken. Het is onduidelijk wanneer de richtlijnen, die kunnen gewijzigd worden, van kracht worden.
Bob Withers zegt dat hij zich vooral zorgen maakt over mensen in hun late tienerjaren en vroege twintiger jaren, die impulsiever kunnen zijn dan oudere volwassenen. Een aanzienlijk aantal van degenen die zich als trans identificeren, zijn ongelukkige homo’s, voegt hij eraan toe.
Ook buiten de NHS veranderen er dingen. Deze maand heeft een groep onderwijsorganisaties richtlijnen gepubliceerd over “voorzieningen voor transgender-leerlingen”. Kennelijk deels bedoeld om scholen te beschermen tegen rechtszaken, waarschuwt het dat het openstellen van alle toiletten voor beide biologische geslachten bezorgdheid kan oproepen over veiligheidsrisico’s: de eis dat een leerling slaapt of zich uitkleedt “in aanwezigheid van leden van het andere geslacht” kan in strijd zijn met de wetgeving inzake gelijke behandeling. De rechtlijnige, wetenschappelijke taal staat in contrast met de literatuur en trainingen die voor scholen worden geproduceerd door Mermaids, een activistische liefdadigheidsinstelling die ook steeds meer onder vuur komt te liggen.
De Charity Commission heeft een “wettelijke nalevingszaak” gelanceerd over Mermaids na berichten dat zij het gebruik van borstbinders aan meisjes (die zich als jongens identificeren) zonder medeweten van hun ouders heeft gepromoot. Los daarvan heeft een bestuurder van Mermaids ontslag genomen nadat was gebleken dat hij een conferentie had bijgewoond van een groep die pedofielen steunt; later werd ontdekt dat een “digital engagement officer” in dienst van de liefdadigheidsinstelling expliciete foto’s van zichzelf had gepost, verkleed als schoolmeisje. Dergelijke onthullingen kunnen bijzonder verontrustend zijn voor transgenders. Sommigen vrezen discriminatie als gevolg van een reactie op het extreem transactivisme.
Ook de manier waarop politici over genderideologie spreken, begint te veranderen. Sir Keir Starmer, de leider van de Labour Party, probeert al lang een woedende ruzie tussen transactivisten en “genderkritische” feministen binnen zijn partij te omzeilen. Maar in oktober zei hij dat “kinderen deze zeer belangrijke beslissingen niet zonder toestemming van hun ouders mogen nemen”. Transrechtenactivisten waren woedend.
Drie grote zorgen blijven bestaan. De eerste is dat mogelijk meer jonge mensen online blokkers proberen te kopen. De NHS is hier misschien mee bezig: de nieuwe ontwerprichtlijnen zeggen dat het verkrijgen van dergelijke medicijnen buiten “de gevestigde protocollen” kan leiden tot een onderzoek naar de bescherming van kinderen. Ten tweede vrezen sommige artsen dat genderspecialisten in de nieuwe regionale klinieken mogelijks op dezelfde manier zullen blijven werken als bij GIDS. Het kan moeilijk zijn om “nee” te zeggen tegen het geven van medicijnen waarvan mensen verteld is dat ze levensreddend zijn.
De derde is dat, hoewel de NHS het gebruik van hormoonmedicijnen voor jongeren onder de 18 jaar al aan banden legt, ze soms met onvoldoende zorg aan volwassenen worden voorgeschreven. Bob Withers, een psychotherapeut die heeft gewerkt met jonge mensen die spijt hebben gekregen van hun medische transitie, zegt dat hij zich vooral zorgen maakt over mensen in hun late tienerjaren en vroege twintiger jaren, die impulsiever kunnen zijn dan oudere volwassenen. Een aanzienlijk aantal van degenen die zich als trans identificeren, zijn ongelukkige homo’s, voegt hij eraan toe.
Ritchie, een 35-jarige ambtenaar uit Newcastle, deelt die bezorgdheid. Hij is opgegroeid in een voormalige mijnstad in het noorden van Engeland waar “hyper mannelijkheid” werd gewaardeerd. Hij denkt dat hij met zijn homoseksualiteit in het reine zou zijn gekomen als hij niet, toen hij diep ongelukkig was en leed aan een ernstige obsessief-compulsieve stoornis (OCS), op een transforum was gestuit waar leden hem vertelden dat hij “über trans” was. Hij ging naar een kliniek voor genderdysforie, een van de zeven klinieken in Groot-Brittannië voor volwassenen. Op 26-jarige leeftijd kreeg hij hormonen voorgeschreven; op 30-jarige leeftijd onderging hij een operatie waarbij zijn penis en testikels werden verwijderd.
Het duurde niet lang voordat hij zich realiseerde dat dit een vreselijke vergissing was: “Ik had zoiets van, wat heb ik verdomme gedaan?”. Dit gevoel werd sterker naarmate de bijwerkingen op lange termijn duidelijk werden. Zijn blaas legen duurt tien minuten. Hij heeft vaak pijn. Aanvankelijk nam hij aan dat de verantwoordelijk alleen bij hem lag. Maar later, toen hij zijn medische aantekeningen las, zag hij dat ze doorspekt waren met aanwijzingen van een psychische aandoening. Hij klaagt drie partijen aan die betrokken zijn bij zijn transitie. Verdere juridische stappen lijken waarschijnlijk. Tenminste één advocatenkantoor zegt dat het hoopt om een groepsvordering in te dienen tegen Tavistock wegens nalatigheid.
Hoewel de NHS een koerswijziging heeft aangekondigd, zegt de heer Withers dat er nog meer moet gebeuren. Bijvoorbeeld, een ondertekende intentieverklaring over conversietherapie, gepubliceerd door de British Association for Counselling and Psychotherapy, lijkt transconversietherapie (wat gewoon praattherapie voor genderdysforie kan betekenen) nog steeds te verwarren met homoconversietherapie, de wrede praktijk om te proberen een homoseksuele persoon hetero te maken. Een ideologische ommekeer is gaande, maar nog lang niet voltooid. ■