Brusselse moeder: “Ik ben niet religieus of conservatief maar ik heb ook vragen bij de seksuele voorlichting in de klas”

Hevig protest de voorbije dagen tegen de verplichte seksuele voorlichting in Franstalige scholen. Dat protest wordt toegeschreven aan streng religieuze ouders, maar volgens Marie Fenaux, zelf moeder van drie kinderen in de lagere school, komt die kritiek niet enkel uit religieuze hoek en was ook haar dochter erg geschokt over wat ze op school te horen kreeg.

Het “Evras”-decreet verplicht het Franstalig onderwijs om leerlingen in hun schoolloopbaan minstens vier uur seksuele opvoeding te geven: twee uur in het zesde leerjaar en twee uur in het vierde middelbaar. Evras staat voor “éducation à la vie relationnelle, affective & sexuelle”. Vorige week kwamen woedende ouders op straat aan het parlement van de Franse gemeenschap in Brussel om hiertegen te protesteren. En de brandstichting in verschillende scholen in Charleroi wordt ook gelinkt aan de woede over het “Evras”-decreet.

Marie Fenaux heeft zelf drie kinderen in het Franstalig onderwijs in Brussel. Zij stelt zich ook vragen bij dat “Evras”-decreet. “Ik ben niet katholiek en ook niet conservatief, bij ons thuis wordt er vrijuit over seksualiteit gesproken”, zegt Marie in “De Wereld vandaag” op Radio1. Haar dochter kreeg onaangekondigd seksuele voorlichting in het vijfde leerjaar. Als ouder was Marie daar niet van op de hoogte en ze kreeg ook geen informatie over de inhoud van die les.

Op een gegeven moment zei haar dochter uit het niets: “Ja da’s toch raar want soms doe ik toch meer jongensdingen, ben ik dan niet meer een jongen?” Toen Marie daar dieper op inging, hoorde ze van haar dochter dat er voorlichting was geweest op school. “Soms was het heel raar”, zegt haar dochter. Er mocht ook geen vertrouwd persoon bij aanwezig zijn, het was enkel met iemand van Evras. Het meisje voelde zich net op dat moment niet goed in haar vel door familiale omstandigheden en Marie kreeg het gevoel dat dat meteen gelinkt werd aan “het je niet goed voelen in je gender”.

“Het lijkt in de berichtgeving dat het enkel om streng religieuze moslim- of katholieke ouders gaat”, zegt Marie, “maar ik hoorde van veel ouders dat ze niet blij waren met de gang van zaken, vooral niet met de communicatie erover. Wij hebben gereageerd via de ouderraad, maar ook de directrice wist niet precies wat er in de lessen gebeurde, er zijn ook geen leerkrachten van de school bij aanwezig.”

“Ik hoorde van de moeder van een vriendje van mijn zoon uit het derde leerjaar, dat die jongen er echt niet goed van was. Hij was echt verward, wou niet meer naar school en wou zeker die sessies niet meer doen. Elk kind is anders. Ik ben niet tegen openheid, maar ik denk dat het anders moet worden aangepakt, meer op maat van kinderen en in overleg met ouders.”